Περιοδοντική Νόσος

Οι περιοδοντικές νόσοι αφορούν το μεγαλύτερο μέρος των οδοντιατρικών ασθενών, σε ποσοστό περίπου 75%, ενώ ένα 10-20% του γενικού πληθυσμού εμφανίζει βεβαρυμένη περιοδοντική καστστροφή, πιθανόν αδιάγνωστη, και χρήζει εξειδικευμένης θεραπείας.

Ορισμός

Αποτελεί φλεγμονώδη νόσο των μαλακών και σκληρών ιστών που περιβάλλουν και στηρίζουν το δόντι, δηλαδή του οστού και των ούλων. Διαχωρίζεται στην ουλίτιδα, όπου η φλεγμονή περιορίζεται στους μαλακούς ιστούς (τα ούλα), και στην περιοδοντίτιδα, όπου η φλεγμονή αφορά πλέον και τους σκληρούς ιστούς, οπότε και παρατηρούμε απώλεια οστού. Προσβάλει 3 στους 4 ασθενείς και αποτελεί την κυριότερη αιτία απώλειας δοντιών των ενηλίκων.

Παθογένεια (τοπική)

Προκαλείται από τη σταδιακή συσσώρευση μεγάλου αριθμού μικροβίων, με τη μορφή μικροβιακής πλάκας και πέτρας, στην περιοχή ανάμεσα στο δόντι και το ούλο που το περιβάλλει (ουλοδοντική σχισμή). Η αύξηση του αριθμού των μικροβίων και η προσθήκη νέων και πιο παθογόνων στελεχών τους, οδηγεί στη φλεγμονή και την καταστροφή των ιστών της περιοχής.

Παθογένεια (Συστηματική υγεία)

Η κακή στοματική υγιεινή, το κάπνισμα, συστηματικά νοσήματα όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, το stress και η κακή διατροφή οδηγούν σε ταχύτερη εξέλιξη και σημαντικότερη βαρύτητα της περιοδοντίτιδας.

Συμπτώματα

Αιμορραγία των ούλων
Φλεγμονή - πρήξιμο των ούλων
Υποχώρηση των ούλων
Πύον

Κακοσμία
Ευαισθησία δοντιών στο κρύο
Δόντια που κουνιούνται

Θεραπεία

Η θεραπεία έγκειται στην επαναφορά των ιστών σε κατάσταση υγείας, δηλαδή την αντιμετώπιση της φλεγμονής και στην διακοπή της απώλειας οστού και ούλων. Αυτό επιτυγχάνεται με την πλήρη απομάκρυνση των μικροβιακών εναποθέσεων από το βάθος των ιστών, με ένα βαθύτερο και εντατικότερο καθαρισμό.

Πρόληψη